ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاي ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ و ﺑﺮﺧي از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﻧﺎﺷي از آنﻫﺎ در ﻧﺘﻴﺠﻪ دﻓـﻊ و ﻣـﺪ ﻳﺮﻳﺖ ﻫﻤـ ﻴﻦ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣيآﻳﻨﺪ. در ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﻬﺴﺎزي و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻼً ﻛﻨﺘﺮل ﺷـﺪه و ﻗﺎﻧﻮﻧي، ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﻣﺤﻠي و ﻣﻨﻄﻘﻪاي اﻧﺠﺎم ﻣيﮔﻴﺮد. اﻣﺎ دﻓﻊ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ در ﻛﺸﻮرﻫﺎي در ﺣـﺎل ﺗﻮﺳـﻌﻪ، ﻏﺎﻟﺒـﺎً از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﺳﻮزي ﻳﺎ دﻓﻊ در ﻣﺤﻞ دﻓﻦ ﻣيﺑﺎﺷـﺪ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﻫـﺎ ﻳي ﻛـﻪ از ﻟﺤـﺎظ ز ﻳﺴـﺖ ﻣﺤﻴﻄـ ي اﻳﻤـﻦ، ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻛﻤﭙﻮﺳﺖﺳﺎزي در اﻳﻦ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﻧﺎدر و ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢ اﺳﺖ. ﻛﺎرﺑﺮد در زﻣﻴﻦ و ﻛﻤﭙﻮﺳﺖﺳﺎزي ﻟﺠﻦ ﻓﺎﺿﻼب، در اﻳـ ﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه، ﺑﺮ دﻳﮕﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎي ﻣﺪﻳﺮﻳﺘي ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﺮﺟﻴﺢ داده ﻣيﺷﻮد. اﻳـ ﻦ ﻣﺴـﺎﺋﻞ در ﻛﺸـﻮرﻫﺎ ي در ﺣـﺎل ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺻﺪق ﻧﻤيﻛﻨﺪ. ﺟﻤﻊآوري و دﻓﻊ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ در اﻳﻦ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺿﻌﻴﻒ و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻي ﺑﻪ آن ﻧﻤيﺷﻮد. ﻓﻀﻮﻻت اﻧﺴﺎﻧي و ﺣﻴﻮاﻧي اﻏﻠﺐ ﺑﺮ روي زﻣﻴﻦ و در ﻣﺠﺎورت ﺳﻜﻮﻧﺖﮔﺎهﻫﺎ رﻫﺎ ﻣيﺷﻮد. در ﻛﺸﻮرﻫﺎي در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ، وﺟﻮد ﺗﻠﻨﺒﺎرﻫـﺎ و اﺟﺎﺑﺖ ﻣﺰاج در ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻴﺮون ﻣيﺗﻮاﻧﺪ ﻳك ﻣﻨﺒـﻊ ﻋﻤـﺪه از ﻋﻮاﻣـﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻫـﺎ و ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳـ ﻞﻫـﺎ ﺑﺎﺷـﺪ. ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ ﻛﺎرﮔﺮان، ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣي ﻧﻴﺰ در ﻣﻌﺮض ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺟﺌـﻮرج )2008(، ﻫﻤﭽﻨـ ﻴﻦ ﻋﻨـﻮان داﺷﺖ ﻛﻪ در ﻫﻨﺪ، ﺑﻴﻦ 400000 ﺗﺎ 1/2 ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ زﺑﺎﻟﻪﮔـﺮد وﺟـﻮد دارد. اﻳـ ﻦ اﻓـﺮاد ﻧـﻪ ﺗﻨﻬـﺎ از ﻃﺮ ﻳـ ﻖ ﺗﻤـﺎس ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰا و ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎ، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣيﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰا و ذرات ﮔـﺮد و ﻏﺒـﺎر
ﺣﺎوي ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎﻳي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ آورده ﻣيﺷﻮد، ﻧﻴﺰ ﻋﻔﻮﻧي ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎ در ﻣﺤﻴﻂ داﺧﻠي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺗﻨﻔﺴي از ﻗﺒﻴﻞ آﺳﻢ ﻣيﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻗﺎرچﻫﺎ و ﻛﭙكﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در واﺣﺪﻫﺎي ﺗﻬﻮﻳﻪ، ﻣﺮﻃﻮبﻛﻨﻨﺪهﻫﺎ، ﺧﺸﻜﺸﻮﻳي، ﻧﺸﺖ از ﻟﻮﻟـﻪ ﻫـﺎ و د ﻳﮕـﺮ اﺗـ ﺎقﻫـﺎ ي ﻣﺮﻃـﻮب
ﻣﻮﺟﻮد ﻣيﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﻨﺪروم "ﺑﻴﻤﺎري ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن" در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎ ﻣيﺑﺎﺷﺪ. دو ﻓﺼﻞ از اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎ اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻳك ﻓﺼﻞ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣي، ﺷـﺎﻣﻞ ﻣﺤـ ﻴﻂ داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﺑﻴﻮآﺋﺮوﺳﻞﻫﺎ ﻧﺎﺷي از اﻣﺎﻛﻦ ﻓﻌﺎل دﻓﻦ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺷﻬﺮي، و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺪازهﮔﻴﺮي و ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژ يﻫـﺎ ي ﺷﻤﺎرش را ﭘﻮﺷﺶ ﻣيدﻫﺪ. دوﻣﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮔﺴﺘﺮده در زﻣﻴﻨـﻪ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻛﻤﭙﻮﺳـﺖ ، و ﻫﻤﭽﻨـ ﻴﻦ ﺑـﻪ
ﻋﻨﻮان ﻳك روش ﻛﻢ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ روش اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪه اﺳﺖ.اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ و ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﻧﺎﺷي از آنﻫﺎ، ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﺑﺮرواﺑﻄﺸﺎن در ﻛﺸﻮرﻫﺎي درﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ را ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣيﻛﻨﺪ. ﺑﻬﺴﺎزي در ﻛﺸﻮرﻫﺎي درﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻧﻤيﮔﻴﺮد. در اﻳﻦ ﻛﺸﻮرﻫﺎ، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاريﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ روي ﺗﻮان و ﺟﻨﮓﻫﺎي ﻗﺒﻴﻠﻪاي ﻣيﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﺴﺎزي و ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻏﺬا ﻛﻤﺘﺮ
ﺗﻮﺟﻪ ﻣيﺷﻮد. در اﻳﺮان و ﻣﺼﺮ، دﺳﺘﮕﺎهﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣي ﺑﺮﺧي از ﺻﻨﺎﻳﻊ و ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺗﺠﺎري را ﻛﻨﺘﺮل ﻣيﻛﻨﻨﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﻬﺴﺎزي ﺑﻬﺘﺮ، ﺑﻬﺪاﺷﺖ و آﻣﻮزﺷي ﻛﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎ را ارﺗﻘﺎ ﺑﺨﺸﺪ داراي اﻫﻤﻴﺖ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي ﻣيﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ اﺑﺰارﻫﺎ ﻣيﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻗﺪاﻣﺎت ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﻧﺎﺷي از آب و ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳي را ﻛﺎﻫﺶ دهند